Γεύμα με έναν Original Outlaw“Γεμίσαμε ποζεράδες αλλά στο καντράν μηδέν χιλιόμετρα”
Αυτή τη φορά το γεύμα μας είχε αέρα ανοιχτής ασφάλτου και τη γνησιότητα ενός αληθινού easy rider… Επισκεφτήκαμε, φάγαμε καλά και τα είπαμε ακόμα καλύτερα με τον Γιάννη Ρωσσικόπουλο, τον άνθρωπο που ίδρυσε το πρώτο Harley Davidson Club στην Ελλάδα το ‘90, έφερε στη χώρα τους θρυλικούς Hell’s Angels και παραμένει αυθεντικός…και πάτερ φαμίλιας μιας ξεχωριστής οικογένειας.
Ο Γιάννης Ρωσσικόπουλος, γνωστός πανελληνίως στους κύκλους μοτοσυκλετιστών και ως “THE CHIEF» υπήρξε πρωτοπόρος: διοργάνωσε πρώτος φεστιβάλ μηχανόβιων με συμμετοχές γνωστών κλαμπ άλλων χωρών – είναι άλλωστε φίλος του ιδρυτή των Hell’s Angels “Sonny” Berger – ενώ με τον περιβόητο Μάικ διοργάνωσαν το πρώτο tattoo Festival στην Ελλάδα. H πρώτη του λέσχη ήταν οι Road Hunters και λειτούργησε στο όνομά του το μπαράκι Desperado. Παραδέχεται πως κουβαλάει το patch του 1%er (one percenter)* στο τζάκετ του, μετά από τα μπλεξίματα με τον νόμο που ένας σωστός μοτοσυκλετιστής μάλλον έχει πάντα να διηγηθεί. Σήμερα, νιώθει ικανοποιημένος και ολοκληρωμένος με όσα έζησε και ζει, και έχει πολλά να πει από προσωπική πείρα για τον χώρο των μοτοσυκλετιστών, τη λογική τους, όσα γουστάρει και όσα τον έχουν απογοητεύσει.
Όταν πρωτοσυνάντησα τον Γιάννη, για να πω την πικρή αλήθεια είχα άγχος… Γρήγορα όμως ένιωσα πως μπορώ να του μιλάω με οικειότητα, σα να ήταν φίλος χρόνων. Μας υποδέχτηκε στο σπίτι με την οικογένειά του, γνωρίσαμε τον εγγονό του και τρελαθήκαμε με την τεράστια δισκοθήκη του. Έχει αυθεντικά αμερικάνικα βινύλια με υπογραφές των συγκροτημάτων – μάλιστα ένα βινύλιο των Rolling Stones το έχει ζητήσει για αγορά ο ίδιος ο Mick Jagger και θα μπορούσε να ανήκει σε μουσείο – και φυσικά δεν το πουλάει. Όπως θα περιμέναμε, έχει και μια ανάλογη συλλογή από μηχανές, μία για κάθε περίσταση: μία ταξιδιάρικη, μία για γκάζια και μια τσόπερ για τις βόλτες του. Και τι λέει για το φαγητό; Προσέχει τη διατροφή του μετά από 7(!) εμφράγματα, αλλά είναι too tough for this shit.
Τα καλύτερα της συζήτησης στη συνέχεια.
“Είμαι 47 χρόνια μάχιμος στο ίδιο έργο: chopper, bobber, ταξίδια. Όλη μου τη ζωή τα όνειρά μου τα έχω εκπληρώσει, ό,τι ποθούσα το έπραξα και είμαι ευτυχισμένος από την πορεία μου. Το μόνο που δεν μπόρεσα να συγχωρήσω στον εαυτό μου είναι που εμπιστεύτηκα λάθος ανθρώπους”.
“ Στην Ελλάδα δεν είναι στη λογική μας τα κλαμπ. Εδώ είναι καφετέρια, φραπουτσινο, ποδόσφαιρο, να μιλάνε για ανύπαρκτες γκομενες που είχαν κάποτε. Άμα δεν το χεις, όσες Harley και να πάρεις γυναίκα με προσωπικότητα δε σου δίνει σημασία. Ένα κομμάτι σίδερο δε σε κάνει άντρα. Αγόρασε τη μηχανή γιατί σου αρέσουν τα ταξίδια, γύρνα, γλεντα σε πάρτι, αυτό είναι η ζωή. Δε χρειάζεται να έχεις κάτι γραμμένο στην πλάτη και να αντιγράφεις, να είσαι ο εαυτός σου”.
“Είναι κι αυτοί που θέλουν να ανήκουν σε κλαμπ για λόγους προσωπικούς, να κονομήσουν, να εκμεταλλευτούν πουλώντας μια μηχανή, συμφέρον μόνο. Αυτοί χάσανε το τρένο, φοβούνται να κυκλοφορήσουν μόνοι τους με τα patch στην πλάτη. Γεμίσαμε ποζεράδες αλλά στο καντράν μηδέν χιλιόμετρα”
“Μου αρέσει το παραδοσιακό ελληνικό μεσογειακό φαγητό, τα ψητά. Οπωσδήποτε χωρίς κρέας δεν υπάρχει τραπέζι. Δεν είμαι μοντέρνος, είμαι παραδοσιακός. Με τις πίτες στο χωριό, τα γλυκά του κουταλιού, δεν τα αλλάζω με τίποτα”.
*Οne percenter: φράση βγαλμένη μάλλον από σχόλιο της American Motorcyclist Association(ΑΜΑ) το 1947, ότι το 99% των μοτοσυκλετιστών είναι πολίτες που σέβονται τον νόμο, υπονοώντας ότι το 1% εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες. Πολλά κλαμπ φορούν patch 1% στα τζάκετ τους.
